Religieus erfgoed
Wat is religieus erfgoed?
De term ‘religieus erfgoed’ komt in de huidige wetgeving niet voor. In de Erfgoedwet staat ‘cultureel erfgoed’ centraal: “uit het verleden geërfde materiële en immateriële bronnen, in de loop van de tijd tot stand gebracht door de mens of ontstaan uit de wisselwerking tussen mens en omgeving, die mensen, onafhankelijk van het bezit ervan, identificeren als een weerspiegeling en uitdrukking van zich voortdurend ontwikkelende waarden, overtuigingen, kennis en tradities, en die aan hen en toekomstige generaties een referentiekader bieden’. Religieus erfgoed laat zich dan omschrijven als ‘cultureel erfgoed van religieuze waarde’.
De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed definieert religieus erfgoed in de thesaurus als: “Het geheel van cultuurgoederen, materieel of immaterieel, roerend of onroerend, dat in een religieuze, godsdienstige of devotionele context tot stand kwam of werd verworven, hiernaar verwijst of hiermee in verband staat. Religieus erfgoed omvat delen van kerkelijk ergoed, zoals iconen, relikwieën en dergelijke”.